door Lia van Gool

Vijftien landen

“Wij zijn door vijftien landen gereden in één week tijd”, zegt Janno Verkooijen, die op het moment van het gesprek onderweg is voor zijn vakantie, ‘een iets luxere manier van reizen dan The Carbage Run’, zoals hij zelf zegt. Tijdens The Carbage Run rijden de deelnemers in een auto met een dagwaarde van maximaal vijfhonderd euro. De auto moet minimaal twintig jaar oud zijn. Voordat de deelnemers aan de start staan, daagt de organisatie de deelnemers uit om met een zo origineel mogelijke auto aan de start te verschijnen. De Carrot Riders reden in een knaloranje Volvo XE 90 (vier wheel-drive). Het team reed voor de tweede keer mee in de run. “De vorige keer reden wij in een BMW 523i, maar die was geen honderd procent meer. Daarom hebben we voor deze wagen gekozen.” Janno Verkooijen vertelt dat zij, toen zij op de eerste dag weg wilden rijden van de camping, niet weg konden komen door de regen. “Wij hadden toen maar één wheel-drive!”

‘Bakkie’

Voordat de drie begonnen aan hun avontuur, reden zij een aantal keren met hun oranje auto door Dongen. Degenen die op dat moment door de straten liepen, moeten het voertuig gezien hebben. Janno, Laurens en Bas maakten zoveel lawaai dat de wagen van heinde en ver te horen was. En dat is ook de bedoeling, zegt Janno. “Elk team ‘leukt’ de auto op in een bepaald thema. Zij brengen een luchthoorn aan op de auto of een claxon met allerlei deuntjes en een rookmachine.” Onderweg zijn de teams met elkaar in verbinding door een ‘bakkie’. “Het kanaal voor de run was 17, maar wij hebben 18 gebruikt, omdat dat niet zo’n lawaai maakte.” Behalve het contact met het bakkie, was er ook een speciale WhatsApp-groep voor de deelnemers.

Dongense teams

Naast de Carrot Riders deed nog een aantal andere teams mee uit Dongen: The Blue Riders, Monster Hunters, Team Loco, Crazy Purple, Mini Truckers en Dongen Beukers. “Wij reden vaak met alle Dongense teams bij elkaar.” Toen het team Loco onderweg last had van een slechte vering van de auto, is dit probleem met vereende krachten opgelost. “Wij waren toen in Hongarije en stonden langs de kant van de weg. Elke Hongaar die langskwam, stopte om te helpen.” Als er problemen ontstaan met de auto’s is er gelukkig meestal een ander team in de buurt dat kan helpen. “Er heerst een enorm ‘wij-gevoel’ onder de deelnemers. Er is altijd wel iemand die onderdelen bij zich heeft of we gaan even langs een sloper om wat te halen. De deelnemers vormen één grote familie.” Die familie is inderdaad groot. Alle deelnemers overnachten (en feesten) met elkaar op één camping. Aan de Carbage Run deden dit jaar vijfhonderd auto’s mee, met een ploeg van twee of drie man in de auto. Janno gelooft dat er dit jaar zesentwintig uitvallers waren.

Te dure auto

Tijdens het rijden gaat het niet om de tijd die je rijdt, vertelt Janno. “Er zijn wel leuke opdrachten waar je punten mee kunt winnen.” Het team met de meeste punten is de winnaar aan het einde van de week (de eerste prijs is € 1.000,00, de tweede € 500,00 en de derde € 250,00). Maar eigenlijk is iedereen winnaar, want de reis is de prijs Ook is er een prijs voor de meest originele auto van vijfhonderd euro. “De enige prijs die je niet wil winnen, is de prijs voor de te dure auto.” Degene die een te dure auto rijdt, moet zich na de Carbage Run bij de prijsuitreiking verantwoorden op het podium. De deelnemer moet een tegenprestatie leveren en hopen dat de andere Carbage Run deelnemers het hem vergeven dat hij een te dure auto heeft gereden!

Feestavond

Het meedoen aan de Carbage Run gaat je niet helemaal in de koude kleren zitten, zegt Janno. “Het zijn lange dagen. Je vertrekt ’s morgens rond acht uur en soms ben je pas ’s avonds na tien uur op de camping. Dan is er een feestavond, met de nodige drankjes. Als je dan ’s morgens om zeven uur uit je bed moet, valt het soms best tegen. Wij spreken wel altijd af wie er de volgende dag rijdt. Maar later in de week breken die lange dagen je op.”

Volgende editie

Team Carrot Riders gaat zeker nog een keer meedoen aan een volgende editie van The Carbage Run. Of dat de winter- of de zomereditie wordt, is nu nog niet bekend. Maar zij vertellen zeker graag hun verhaal vooraf aan het Weekblad Dongen.

(met dank aan Janno Verkooijen voor de foto’s).