Toen Jan en Liesbeth vanuit Oss naar Dongen kwamen, dachten ze dat carnaval in Oss op een hoger plan stond dan in Dongen. Niets bleek echter minder waar. Ze kwamen terecht in een bloeiend en bruisend Peeënrijk.
In 1974 kwam Jan zelfs bij Stichting de Peeënstekers. De toenmalige Prins (Kees Jolie) wist hem te strikken om bij zijn raad van elf te komen, want iemand die bij de gemeente werkte was altijd handig om erbij te hebben, zeker iemand die ook verstand had van veiligheidszaken en goede contacten had bij de politie.
Nu is Jan niet iemand die vooraan wilde staan en hij stelde zich daarom liever op de achtergrond op. De komst van Jan Damen als nieuwe prins was een geschenk uit de hemel, want die haalde alle kastanjes uit het vuur met zijn humor en sprak graag en veel. Daardoor hoefde Jan er niets meer aan toe te voegen; anderen leden trouwens ook niet, hoor.
Gedurende 9 jaren heeft Jan bij de Peeënstekers zijn steentje bijgedragen op diverse fronten. Hij genoot stilletjes van alle leuke dingen die in die tijd veelvuldig aan de orde kwamen. Vooral de optochten en straatparade waren festiviteiten waarvan hij zichtbaar in zijn element raakte.
Jan was een zorgzaam type die ervoor zorgde dat wanneer de hofhouding van café naar café ging, iedereen veilig op straat stond onder begeleiding van een lamp, en hij liep voor de troepen uit. Een opvallend detail was dat Liesbeth altijd met de auto achter het gezelschap aanreed om Jan indien nodig met grote spoed naar de brandweerkazerne te rijden. Zodoende was Jan altijd paraat en beschikbaar!
Toch is die auto wel vaker gebruikt: na afloop van een carnavalsavond ging men graag naborrelen bij Jan en Liesbeth, en het blijkt dat er vroeger veel meer personen in een oerdegelijke gezinsauto konden dan nu. Er waren toen geen riemen, dus de personen konden er ook overdwars in gestapeld worden.
Het is niet verwonderlijk dat de dames nog steeds veel en goed contact met elkaar hebben, en ook hun kinderen hebben vriendschappen opgebouwd uit deze mooie en vooral gezellige periode.
Na zijn periode bij Stichting de Peeënstekers kwam Jan bij de Vereniging der Veteranen. Daar was alles gericht op het welslagen van een mooi en goed aangeklede zaalversiering om van het Veteranenbal te maken wat het nu is.
Soms haalde Jan bij de bouwers/versierders een beetje het bloed onder de nagels vandaan door subtiel op zachte maar duidelijke wijze aanwijzingen te geven dat bepaalde zaken anders moesten vanwege de veiligheid. En meestal had hij gewoon gelijk.
De dames uit de eerder genoemde vriendenclub hebben jarenlang als groep het Veteranenbal kleur en glans gegeven met hun aanwezigheid, dit tot groot genoegen van de heren en Jan in het bijzonder.
Jan was inmiddels een druk bezet man. In Dongen zeggen we dan: ”Hij zat overal op en aan,” bij de Veteranen, de Brandweer, de politiek en nog veel meer. Daarom moest hij zijn aandacht verdelen. Nadat hij afscheid had genomen van de brandweer, kon hij meer tijd besteden aan de Veteranen en kwam vaker naar vergaderingen.
Hij genoot samen met Liesbeth van de vele activiteiten bij de Veteranen. Meelopen in ons Harmonieke voor de optocht uit, optreden bij de Ouderenmiddag en de Zittingsavond, de jaarlijkse BBQ, slotmaaltijd of schoolreisje; als ze in de gelegenheid waren, dan waren ze van de partij.
Op één vergadering was Jan er altijd. Dat was de vergadering waar de kaarten voor de carnavaleske raadsvergadering werden uitgereikt. Dat was zijn ding en hij wilde er koste wat kost bij zijn. Samen met Liesbeth zaten ze vooraan in de rij om te genieten van die leuke verhalen en kolderieke onderwerpen.
De laatste tijd zagen we Jan steeds minder op onze vergaderingen omdat zijn gezondheid dit niet toeliet. Hij liep nog af en toe door het centrum, en zelfs de afgelopen oliebollenparty was Jan samen met jou, Liesbeth, present.
Wij kijken terug op een hele gezellige periode met Jan en verliezen een zachte, betrokken en rustige man. Wij wensen Liesbeth en de familie heel veel sterkte voor nu en voor in de toekomst.
Namens de Vereniging der Veteranen,
Frie Aarts
Voorzitter