Zoon, schoondochter, JetjeMina en TanteBetje komen na een bezoek aan de Efteling zomaar even bij ons aangewaaid. Zo gezellig! Blijven ze eten? Omdat niemand het weet neemt TanteBetje het voortouw. “Met frietjes wil ik wel blijven eten.” Gelukkig is iedereen plooibaar. Geen traditionele paasmaaltijd maar friet, we zijn het allemaal eens. Bakken of halen? Zelf bakken, door opa, want die zijn het lekkerst. Oh yes, ik ben zó blij met mijn man, iedereen zal begrijpen waarom ik met hem getrouwd ben.

Papa doet de drankjes, Jetje Mina en mama doen de rest van de tafel. TanteBetje kan even niks want ze heeft, heel belangrijk, opgeplakte nagels. Zij praat me even bij. “Dát wist jij nog niet oma. Mooi hè. Een paar zijn er al afgevallen maar dat maakt me niet uit.” Aan de ene kinderhand zie ik twee dreigende nagels die wel zijn blijven plakken. De andere hand heeft er nog drie. Natuurlijk heb ik het wel gezien en ik zeg alleen maar “Oh” omdat ik geen verkeerd signaal af wil geven. “Gekocht bij de Asétion, er zat weinig lijm bij, (tuurlijk) maar ja, met met secondelijm kan ook, dan doe ik dát wel.” Papa grijpt in. “Slecht plan. Met secondelijm zitten je handen voor altijd aan de tafel vast. Dan kun je nooit meer buiten spelen.” Twee ondeugende ogen priemen de kamer rond. “En kan ik dus ook niet meer naar school!” Nadat zoon en ik haar binnen een minuut een trauma hebben aangepraat over secondelijm vindt zij dat mensen die dit goedje in huis hebben beboet moeten worden. En doorrr… TanteBetje wil toch echt ook even haar WC avontuur met me delen. Ik zeg duidelijk dat ik niet op deze speciale info zit te wachten, maar daar heeft ze geen boodschap aan en ze kwettert vrolijk verder “.. en toen ik mijn billen moest afvegen was dat pas echt moeilijk met die nagels oma.” Ze had wel heel hard “Hellup” geroepen, maar voelde zich in de steek gelaten omdat iedereen plotseling Oostindisch doof was en JetjeMina zat verstopt achter de bank. Het einde van dit verhaal blijft mij bespaard want opa komt binnen met veel friet en bijbehorende accessoires. Iedereen schept zijn bordje vol, zonder sla a.u.b.. TanteBetje gebruikt haar messcherpe duimnagel als vork, zo eet ze nu ook druiven. Zó gek als papa hier wat van zegt. Gezelligheid, snacken, bijkletsen, ik ben voor Pasen met bitterballen en zo. Zelfs Betje gaat voor een tweede ronde, nu met een frikandel speciaal. Vanuit mijn ooghoeken zie ik hoe zij haar frikandel met een mes genadeloos probeert te slachten. Moeilijk moeilijk, maar laat maar doen. Een kreet rukt ons van de praatstoel,“WHAA het lukt niet!” Maar ze wil dit zelf oplossen en persé haar frikandel insnijden om er een speciaaltje van te maken. “Laat je niet kisten en overwin die frikandel!” Moedigt papa haar aan. Betje legt haar mes weg. “Ja zeg, waarom doe ik eigenlijk zo moeilijk!”, ze figuurzaagt met die afschuwelijk lange duimnagel een messcherpe snede in de frikandel. Papa heeft er ondertussen wel genoeg van “Nou, getver, doe effe normaal zeg!” “Oké, ik mag met die nagel niet prikken en niet snijden, dat weet ik nu wel.” Ze prakt uitjes in haar frikandel, gebruikt overvloedig mayo en curry en smeert dat uit met haar nagel. “Over smeren heb je niks gezegd, dus dat mag dan weer wel!” Eigenzínnig dit kind! Van wie heeft ze dat toch!