De Engelse heren waren er, ondanks de feestavond van vrijdagavond -4-0 winst bij IJzendijke-, op tijd bij zaterdagmiddag. Of ze helemaal fit waren daaraan twijfelde menig speler van het team wel, dat ze er zin in hadden stond buiten kijf.

Ook de GroenWitte zagen zo’n Internationaal onderonsje, compleet met; God save the King en het Wilhelmus, wel zitten. Er waren dan ook spelers uit diverse teams, ook min of meer een “gelegenheidsteam” dus, aanwezig om er een sportief spektakel van te maken.

DVVC slaat toe

Is het spel van het Engelse voetbal daadwerkelijk anders? Vooralsnog leken de beide teams aan elkaar gewaagd. Al toonde de thuisploeg na een voorzichtig aarzelend begin wellicht wat meer initiatief. Vele spelminuten werden dan ook veelal aan de Engelse helft van het veld doorgebracht. De keeper had echter een haviksoog voor de spelsituatie en hij loodste de spelers naar de juiste plek en verdedigde zijn goal luidkeels. Halverwege de eerste helft kwam er vanuit een scrimmage en een rebound op een rebound een prachtkans voor DVVC die als een duveltje uit een doosje in schrik en verwarring succesvol was. 1-0. That’s a bummer!

Even was het publiek, en ook enkele spelers, een beetje in verwarring. De minuten van de eerste helft konden nog onmogelijk zijn weggetikt. Vanwaar dan toch dat fluitsignaal?

Ah, drinkpauze! Of misschien een adempauze?

Hoe het ook zij, voor DVVC pakte dat niet zo heel goed uit. Terug in het ritme ging bij de gasten iets vlugger en de thuisploeg raakte enigszins in het nauw. Een minuut of 5 voordat men naar de thee zou gaan, knalde de bal weer in de touwen. In het netje van de GroenWitte ditmaal. 1-1

Het volgende kwartier had men alle gelegenheid de tactiek rustig door te nemen.

Typische DVVC-sportiviteit

Ook in de tweede helft hielden de beide teams elkaar goed in de gaten. Aanvallen waren er over en weer, al leek de ADHD bij enkele Engelse spelers wel de kop op te steken. Ze werden nog fanatieker en beweeglijker. Van enige vermoeidheid leek geen sprake. Van blessure(s) echter wel. Toen een BR FC-teamlid uitviel en zijn maten met 10 op het veld verder zouden moeten, kwam meteen de typische DVVC-sportiviteit bovendrijven. Zonder enige plichtpleging zei een DVVC-er tegen de geblesseerde Birminghammer zijn shirt te moeten uitdoen zodat hij het gastteam weer op 11 spelers kon zetten. (Bij DVVC zaten immers 2 reserves op de bank, die konden makkelijk iemand missen).

Een krappe 10 minuten later slaagde Birmingham Regional erin met een knappe kopbal van het gedrang van de DVVC-spelers voor de thuisgoal, gebruik te maken om de 1-2 binnen te tikken. Dat is balen!

Dit laten de GroenWitte echter niet op zich zitten en verplaatsen het spel weer meer en meer naar de speelhelft van de gasten. Enkele mooie kansen doen zich nog voor. De minder gerichte en te gehaaste, onzorgvuldige afwerking, voorkomt vooralsnog de gelijkmaker. Inmiddels tikt de tijd door. Door een knalharde kopbal leeft de hoop weer op. Helaas stond de goal net niet ver genoeg naar links. Een paar minuten later klinkt het eindsignaal.

Mannen van Birmingham Regional, het was een leuke, gezellige wedstrijd. Gefeliciteerd met de overwinning, goede reis naar huis en wie weet tot nog eens. Jullie zijn altijd welkom. Congratz and stay safe.