Zo rond 09.00 uur zondagochtend fietste een groot aantal jongelui door de Gerardus Majellastraat, onderweg naar de velden van DVVC voor het Hans Jansen-toernooi. Een toernooi, waar de wedstrijden maar tien minuten duurde. Dat maakte het enthousiasme van de vierentwintig deelnemende teams er niet minder om. Om half 11 zat de sfeer er goed in: de eerste wedstrijden zaten er op en het was tijd voor een drankje. Voor de voetbalclub aan de Sportlaan was dit écht de laatste activiteit van het seizoen, hoewel een week daarvoor de seizoenafsluiting werd gevierd. Een groot aantal mensen heeft al een plekje gevonden op het terras. De teams die moeten gaan spelen, lopen druk op en neer, bijna klaar voor de wedstrijd.

door Lia van Gool

Moeder Hans Jansen

Het Hans Jansen toernooi is genoemd naar Hans Jansen, die 21 jaar geleden op 36-jarige leeftijd overleed aan een harstilstand. Zijn moeder Corrie (Correke) Jansen is aanwezig bij de eerste wedstrijden van het toernooi. “Ik ben er best trots op dat het toernooi naar Hans is genoemd”, zegt zij met een lach op haar gezicht. “Wij komen elk jaar kijken met z’n allen. Mijn ene dochter kan vandaag niet omdat zij haar verjaardag viert en een zoon doet mee aan het Tetstoernooi, anders waren ze ook hier geweest.” De familie gaat altijd kijken naar het toernooi, zegt de trotse moeder. Correke vertelt dat Hans tijdens een zaalvoetbalwedstrijd ‘niet goed’ werd. Toen hij thuiskwam, hoorde zij een ‘harde klap’. “Hans was gevallen, ik ging kijken, maar toen was hij al overleden.” Correke kreeg samen met haar man (die inmiddels is overleden) acht kinderen. “Ik heb er nu nog zes. De eerste baby is na één week overleden, Hans 21 jaar geleden. En ik heb acht kleinkinderen en negen achterkleinkinderen.”

Trots

Correke vindt het leuk om naar het voetbal te kijken. Helaas kan zij niet de hele dag blijven, want ‘vanmiddag moet ik naar een verjaardag’. En door gaat ze met haar verhaal. “Mijn oudste zoon is vrijgezel. Hij brengt mij overal naar toe. Wij gaan ook elke week samen boodschappen doen. Op zaterdag gaan we er altijd op uit.” Kees staat op één van de velden naar een wedstrijd te kijken. Zijn moeder loopt naar hem toe. Zij was bang dat Kees niet meer wist waar zij was. “Nee hoor, moeder, ik houd je wel in de gaten”, zegt hij. Dan heeft Correke genoeg verteld, vindt zij. Trots gaat zij, met de bloemen die zij bij de opening van het toernooi gekregen heeft, op de foto met de winnaars van vorig jaar. “En misschien ook van dit jaar”, zegt één van de spelers.”

Ambulancebroeders

De wedstrijden gaan door, tussen de deelnemende teams ook een aantal damesteams. Op de shirtjes van één van die teams staat ‘Veterinnen’ op andere shirts staat nu al ‘Kampioen’. Het meest opvallende team is het team ‘Ambulancebroeders’. Zij hebben hun best gedaan met hun kleding: zij dragen witte jassen, witte (korte) broeken, hebben operatiemutsen op hun hoofd, dragen mondkapjes en sommigen hebben een stethoscoop om hun nek. Anderen lopen met ontbloot bovenlijf in hun witte korte broek. Ondanks het vroege uur vloeit het bier rijkelijk. Dat beïnvloedt op dat moment de prestaties nog niet. Het team ‘Ambulancebroeders’ maakt ongetwijfeld kans op de originaliteitsprijs die in het leven is geroepen.

Donker randje

Voor de voorzitter van DVVC, Carla van Delft, heeft deze mooie zonnige dag ook een donker randje. Vandaag hoorde zij dat Ad de Hoogh, jarenlang bevlogen lid van DVVC, is overleden. De leden van de club die de boodschap horen, zijn geschokt. Wat een vervelende boodschap op zo’n mooie dag. Ondanks die boodschap moet Carla van Delft door: het toernooi is gepland en er zijn allerlei zaken die geregeld moeten worden. De voorzitter van de club is overal nodig. Tijd om even tot zichzelf te komen heeft Carla in ieder geval vandaag niet.

Springkussens

Een week eerder was het ook druk bij DVVC. Er staan grote springkussens voor de jeugd, er is een parcoursje uitgezet om het balgevoel te toetsen en er worden wedstrijdjes gespeeld met alle leden, van groot tot klein. De groene hesjes die sommige kinderen aan krijgen, zijn voor de kleintjes veel te groot: de hesjes zijn groter dan de kinderen, maar ook dar wordt een oplossing voor gevonden.

Seizoensafsluiting

Carla van Delft, vertelt dat het de eerste keer is dat er een seizoensafsluiting is voor alle leden. “Wij kijken hoe deze dag verloopt. Het is de bedoeling om het volgend jaar weer te organiseren. De mensen komen vandaag bij elkaar om wat te voetballen, te spelen en gezellig bij te kletsen.” En dat bijkletsen gebeurt volop. De kinderen hebben plezier op de springkussens. In de speelhut zitten een paar kinderen te spelen. De volwassenen vermaken zich. Wat zij deze dag gaan doen? “Ik laat het op me afkomen. Ik ga straks wel mee voetballen en ik doe mee aan het parcours.” Een andere volwassene kijkt met plezier naar de kinderen die rondlopen. “Kijk, daar loopt de jeugd van DVVC. Dat is de toekomst.”