Als bezoeker van de crisisnoodopvang de Nestel in Dongen werd ik diep geraakt door de levens van de bewoners.

Als bezoeker van de crisisnoodopvang De Nestel in Dongen werd ik diep geraakt door de levens van de 25 gezinnen en alleenreizende vrouwen die hier verblijven. Deze plek is niet alleen een tijdelijke schuilplaats; voor velen is het een nieuwe start in een land waar ze hopen een veilige toekomst op te bouwen. Toch hangt er nu een zware schaduw boven deze plek, want de opvang dreigt op 31 januari 2025 te sluiten.

Tijdens mijn bezoek zag ik hoop en doorzettingsvermogen. De kinderen gaan elke dag naar school, waar ze nieuwe vriendschappen opbouwen en de Nederlandse taal leren. Voor hen is stabiliteit cruciaal, en school biedt een plek waar ze zich even kind kunnen voelen, weg van de onzekerheid. Ook ouders zijn hard aan het werk om hun leven weer op te bouwen. Velen hebben inmiddels een baan gevonden en zijn vastbesloten hun steentje bij te dragen aan de samenleving. Andere bewoners zetten zich in door vrijwilligerswerk te doen in de gemeente Dongen. Zo ontwikkelen ze niet alleen zichzelf, maar geven ze ook iets terug aan de gemeenschap die hen gastvrij heeft ontvangen.

Het sluiten van deze crisisnoodopvang zou niet alleen een klap zijn voor de bewoners, maar ook voor de gemeenschap. Deze mensen hebben de basis gelegd voor een nieuw leven, en door de opvang te sluiten zou die basis volledig onder hun voeten worden weggehaald. De impact van zo’n beslissing is enorm, vooral voor de kinderen die net gewend zijn aan hun nieuwe leven en de veiligheid van een vast thuis.

De gemeente Dongen heeft al laten zien wat er mogelijk is als mensen de kans krijgen om zich te ontwikkelen en deel uit te maken van de samenleving. Door de opvang te verlengen, investeert de gemeente niet alleen in het welzijn van deze gezinnen, maar ook in haar eigen toekomst. De bewoners hebben bewezen dat ze hard willen werken, dat ze willen integreren en dat ze, als ze de kans krijgen, waardevolle leden van onze samenleving zullen worden.

Daarom doe ik een dringende oproep: verleng de crisisnoodopvang en geef deze gezinnen de tijd en ruimte die ze nodig hebben om hun leven op te bouwen. Laten we de toekomst van deze kinderen, ouders en vrijwilligers niet opnieuw in gevaar brengen. Ze verdienen het om hier te blijven, om hun dromen na te jagen en om te laten zien hoe veerkracht en samenwerking echte verandering teweeg kunnen brengen.