Zondag 15 december vond in een volle zaal van Sociaal Cultureel Centrum de Bernardus een bijzonder sfeervol kerstconcert plaats. Er traden twee muziekverenigingen op onder leiding van dirigent Joop van de Sande. Het bijzondere van beide orkesten is dat zij uitsluitend leden hebben van boven de 50 jaar, wat een zekere stabiliteit en rust geeft.
door Kitty Lokate
De orkesten werden voorgesteld door Clarina van Winden, voorzitter van het 50+ Regio Orkest. Het 50+ Regio Orkest is in 1995 opgericht onder de vleugels van Harmonie St. Cecilia uit Made. Vanaf 1998 is het orkest zelfstandig verder gegaan en heeft het momenteel 25 leden. Op dinsdagmiddag wordt er gerepeteerd op muziek van Egelander tot pop en van mars tot gevoelige muziek. De seniorenharmonie uit Dongen is in 1973 opgericht als bejaardenharmonie met 12 leden. Nu, zo’n vijftig jaar later, hebben ze 22 leden. Het is een warme vriendenclub die sfeervolle muziek speelt van vroeger en nu, in een ontspannen sfeer zonder al te veel verplichtingen.
Het was aan Jan Broeders de eer om de muziekstukken aan te kondigen, en dat deed hij op een gezellige en vrolijke manier, met soms een kwinkslag richting de dirigent of het publiek. Bij elk muziekstuk had Jan wat achtergrondinformatie te vertellen. De Dongense harmonie begon het concert met Colors of the Wind uit de film Pocahontas en ging via een kleine bergkerk, een stille nacht en een witte kerst naar All I Want for Christmas Is You. Het orkest heeft een mooi uitgebalanceerde klank die goed tot zijn recht kwam in de fijne zaal van de Bernardus. Het was leuk om te zien dat de orkestleden vol overtuiging speelden en daarbij elkaar af en toe een kleine aanwijzing gaven.
Na de pauze had het orkest uit Made plaatsgenomen, en ook zij speelden stemmige nummers met kerst in de hoofdrol. Het werk In Festive Mood was goed gekozen om iedereen in een feeststemming te brengen. Dirigent Joop had een orkestbewerking van het lied Het Dorp van Wim Sonneveld gemaakt, en dat was prima gelukt. De melodie kwam door het stuk heen terug in verschillende instrumentgroepen, en het stukje “en langs het tuinpad van mijn vader” zorgde voor mooie herkenning bij het publiek. Bij de uitvoering van Crazy Little Thing Called Love werd het moeilijk om stil te blijven zitten. De handen van het publiek gingen vanzelf op elkaar.
Tegen het einde van het concert werden beide muziekgroepen bij elkaar gevoegd tot één groot orkest, wat een fantastische volle klank opleverde. Bij The Little Drummer Boy hadden de twee slagwerkers een belangrijke taak, maar dat hadden ze de hele middag al, want zij speelden – in verband met afwezigen – bij beide orkesten. Na een gezellige medley met kerstmelodieën was heel Made opgewarmd voor de kerst.