Deze week een foto van Marion de Ruyter.
Het is nog januari, dus kunnen we nog van de gelegenheid gebruikmaken om iedere lezer van dit fraaie weekblad een gezond en een mooi fotografisch 2025 toe te wensen. We gaan er weer van uit dat we in het nieuwe jaar prachtig fotowerk van onze clubleden aan u kunnen laten zien. Heb je belangstelling voor fotografie? Loop dan eens binnen op een clubavond op woensdag in dorpshuis De Geubel in ’s-Gravenmoer. We beginnen altijd rond 20.00 uur. Binnen onze vereniging zijn er behoorlijk wat leden met een creatieve gave. Dat zie je goed terug in het fotowerk dat ze presenteren, hetzij digitaal, hetzij in passe-partout. Een van deze clubleden is Marion de Ruyter. We hebben in het verleden al vaker bijzondere foto’s van haar gezien en ook deze keer is het weer “raak”. De titel van de bijgevoegde foto is Gotcha. Sommigen vragen zich nu misschien af waar die naam vandaan komt, want er zijn verschillende betekenissen aan dit woord gekoppeld. Ik noem er twee:
Gotcha is een spel waarbij iedere deelnemer een andere deelnemer toegewezen krijgt die moet worden uitgeschakeld ("vermoord").
Gotcha! is een Haarlemse p-funkband die (met enige onderbrekingen) sinds 1986 actief is. Of… gewoon in de zin van: “Hebbes!”, “Nou heb ik je!” of “Gelukt!”.
Als ik naar de foto kijk, kies ik toch voor de derde interpretatie. Zeker als je het fotowerk van Marion vaker hebt gezien. Niets is bij haar voorspelbaar, en dat maakt het vaak zo verrassend.
Ik laat Marion zelf even aan het woord: “Iedereen die foto's maakt, weet dat licht een hele bepalende factor is. Fotografie is immers letterlijk 'schrijven met licht'. Met licht kun je bepaalde onderdelen accentueren of een spannend beeld 'schetsen' met schaduwen. Wat ook echt fascinerend is, is hoe gebroken licht een kleurenspel tevoorschijn kan toveren.
Een prisma splitst wit licht op in kleuren, bijvoorbeeld zoals zonlicht door regendruppels schijnt en zo een regenboog vormt. Dat gebeurt ook met een geslepen spiegel. Ik heb zo'n spiegel in mijn achterkamer hangen, en als de zon precies onder een bepaalde hoek op een van de geslepen randen schijnt, stuurt de spiegel een mini-regenboog de kamer in. De intense kleuren verplaatsen zich razendsnel en zijn ook maar kort zichtbaar. Ik vind ze het mooist op een donkere achtergrond.
Zo achtervolgde ik op een zonnige middag de kleuren die door mijn kamer gingen tot ze héél even terechtkwamen op de zijkant van een donkerhouten tafeltje in de voorkamer. Op de zonnige dagen daarna toverden de zon en spiegel in de namiddag nog vaker kleuren tevoorschijn, maar ze kwamen niet meer op die plek terecht. Het was echt een toevalstreffer. Gotcha!”
Het verhaal van Marion onderschrijft nogmaals wat ik al eerder vermoedde. Wij kunnen trouwens ook van haar foto genieten zonder het begeleidende verhaaltje.
Bedankt, Marion, voor je fraaie foto!
Bent u geïnteresseerd? Neem contact op met Henk van Roode: henkvanroode@ziggo.nl