Afgelopen weekeinde was in De Geubel de tentoonstelling van Fotoclub Dongen te zien. Het was een tentoonstelling zonder thema. Elke fotograaf was vrij om eigen foto’s te laten zien met verschillende onderwerpen. Hierdoor was de tentoonstelling zeer gevarieerd en soms verrassend. Een indruk.
door Lia van Gool
Uit comfortzone
Marion de Ruyter van de Expositiecommissie geeft een rondleiding. “Ieder heeft zijn eigen passie, de ene houdt van natuur, de andere fotografeert abstract. Er is echt van alles te zien. Exposant Marianne Schrijver laat vooral abstracte foto’s zien. De ene foto is op de klassieke manier ingelijst, andere foto’s niet. Fotograaf Leo Roosen toont concrete landschapsfotografie. De foto’s van Cor Bels hebben als onderwerp architectuur. Op de ene foto zijn complete gebouwen te zien, op andere foto’s worden details abstract en duidelijk zichtbaar. Cor Bels deed mee aan verschillende mentoraten (daarover later meer). “Ik heb veel mentoraten gevolgd, met name over het Hollands landschap. Ik zag in mijn foto’s dat op alle opnamen driekwart landschap te zien was en een kwart lucht. Door de mentoraten ben ik uit mijn comfortzone geraakt en maak ik andere foto’s.”
Mentoraat
Jules Bloemzaat maakte bijzondere foto’s op een station. Marion de Ruyter: “Hij fotografeert vooral mensen. De serie van de rokende mensen komt uit een mentoraat.” Een mentoraat wordt gegeven door een bondsfotograaf, legt Marion uit. “Er zijn vijf bijeenkomsten, waarbij je een specifieke opdracht krijg. De bondsfotograaf helpt je op die manier verder met je persoonlijke doelen.” De volgende fotograaf, Stan van Dongen, fotografeert altijd vogels. “Het is knap hoe hij dit vast weet te leggen. Het is een kwestie van geduld en van geluk.” Dat geduld en geluk is te zien op de bijzondere foto’s.
Sprookjesachtig
Een in memoriam als eerbetoon aan de dit jaar overleden Jan de Haar. “Wij brengen elke expositie een in memoriam aan degenen die er niet meer zijn. Jan de Haar fotografeerde al in de tijd van de analoge fotografie.” Op de foto’s van Ad Hoogsteeger is natuur te zien met specifieke bewegingen. De volgende exposant is Maja Becker. Zij gebruikt een specifieke techniek, waarbij je de onderwerpen op de foto wel ziet, je ziet wat het is, maar de foto is bewerkt. De foto’s maken bijna een indruk van een aquarel. In elke foto zit een verhaaltje. Zoals de foto waarop een hondje te zien is en een aantal meeuwen. Je kunt je afvragen wat het is. Maja Becker legt later uit dat het hondje op de foto haar eigen hond is, die graag jaagt. “Zo grappig om te zien. De hond denkt soms dat hij kan vliegen en gaat achter de vogels aan.” Maja creëert met haar foto’s een feeërieke en sprookjesachtige sfeer.
Zwart-wit
Koos Schenk fotografeert bijna altijd in zwart-wit en maakte prachtige foto’s op de Joodse begraafplaats. Ook maakt hij foto’s met een techniek waarbij de camera opzettelijk bewogen wordt. Wel is dan het onderwerp nog te zien. Henk van Roode heeft geen specifieke onderwerpen voor zijn foto’s. Hij fotografeert gewoon wat hij leuk vindt. Exposant Wim Schrier toont portretten en bewerkte foto’s met als thema Texelse landschapen. De foto’s van Rita van den Bocht hebben als thema ‘Indian Summer’, die een prachtige bijzondere sfeer weergeven. Ad Both fotografeerde mensen op straat. Het lijken toevallige beelden, maar als je beter kijkt, zie je een diepere betekenis.
Behang
Ook Marion de Ruyter zelf heeft een aantal foto’s tentoongesteld. Bijzonder zijn de foto’s waarop zij behang heeft bewerkt op zo’n manier, dat het niet meer te zien is dat het behang is. Het resultaat is echt bijzonder. De foto’s van de paddenstoelen komen uit een mentoraat. “Ik heb die foto’s gebruikt voor een verhaaltje dat ik schreef voor mijn kinderen, over de rups die geen vlinder wilde worden.” Marion laat drie heel verschillende technieken zien op deze tentoonstelling. Tot slot vertelt Marion dat alle foto’s die hier te zien waren ‘echte foto’s’ waren. “Niemand heeft gebruik gemaakt van AI.”
Bijzonder
Tijdens een rondje door de grote zaal van De Geubel staat een groepje fotografen bij elkaar. Zij bespreken elkaars werk. “Wij leveren geen kritiek hoor. Het is mooi om te zien hoe ieder op zijn eigen manier fotografeert.” En dat maakt deze tentoonstelling dan ook zo bijzonder. Voor meer informatie over Fotoclub Dongen: www.fotoclubdongen.nl.